Bali en Gili eilanden

Heey allemaal!

Nou na alle positieve reacties op Fay’s stukje en commentaar dat ik te weinig schrijf kunnen jullie het krijgen ook, hier 3 kantjes over onze vakantie! En dan wel helemaal lezen he:)

Op vrijdag 11 september(goedkope datum om te vliegen) vloog ik vanuit Bandung naar Denpasar op Bali. Helaas kwam Fay 1 dag later aan want ik was zo briljant om op dezelfde dag als Fay een vlucht te boeken, helaas is het vanuit Nederland 20 uur vliegen en vanuit Bandung maar een uur vliegen maar daar had ik even geen rekening mee gehouden.. Dus de eerste dag was Fay er nog niet en ben ik samen met Nicole (Zwitserse exchange student uit Bandung) en Danka naar Ubud(midden in Bali) gegaan. Daar zouden Fay en ik ook de eerste dagen heen gaan dus dan kon ik alvast een beetje rondkijken.
Onderweg van Denpasar naar Ubud konden we helaas nog niet veel zien want het was al donker. Eén ding viel wel meteen op, als je Denpasar uitrijdt staat er een heel groot MacDonalds bord: ‘’Welcome Home.’’ Echt té erg.. Maar wel erg sprekend voor Bali want inderdaad, het voelt weer een beetje als Nederland.. Alleen maar buitenlanders in Ubud, dat was wel even wennen na 6 weken lang geen toerist te hebben gezien. Ook zijn er bijna alleen maar internationale restaurants. Aan de ene kant heeft dat voordelen want in Ubud ben je niet zo opvallend ‘’anders’’ als in Bandung, maar een tripje naar Bali geeft toch niet echt een goed beeld van de Indonesische gastvrijheid aangezien iedereen alleen maar geld wil verdienen aan de toeristen die daar rond lopen. De gastvrije Indonesiërs die wij in Bandung tegen komen lijken hier dan ook niet te bestaan en dat is wel jammer..
De volgende dag, 12 september kwam Fay aan! Danka en Nicole waren mee gegaan naar het vliegveld om haar op te halen. Tijdens het wachten had Danka een heel mooi papiertje met ‘’Fay, Welcome in paradise’’ gemaakt en hadden we bedacht dat ik achter een paal zou gaan staan zodat Fay me niet zou zien. Danka zou dan moeten raden wie Fay was want ze was er van overtuigt dat ze d’r meteen zou herkennen. En inderdaad, na 40 minuten wachten zei Danka ‘’Dat MOET haar zijn’’. En inderdaad Fay! Wel raar hoor, Fay in Indonesië! Maar echt super leuk natuurlijk dat ze zo’n verre reis had gemaakt voor een leuke vakantie!
Het hotel in Ubud was erg mooi! Mama had voor ons geboekt want ze wilde graag dat we de eerste dagen een beetje konden bijkomen en dat ging ook echt prima in die kamer. De kamer was groot, maar de badkamer was echt gigantisch! Met een heel mooi zwembad voor onze kamer en elke ochtend een lekker ontbijt is het dan ook helemaal gelukt om hier bij te komen. Fay was ook wel erg moe van de vlucht dus de eerste avond sushi gegeten en bijgepraat en toen gaan slapen. De volgende dag naar een spa geweest voor een Balinese massage en een scrub enz en toen was Fay weer helemaal bijgekomen.
In totaal zijn we 5 dagen in Ubud geweest. Ubud was erg mooi maar wel erg toeristisch. We hadden 1 dag brommertjes gehuurd en dat was echt super leuk! Overdag helemaal naar de kust gereden om daar even te zwemmen, maar dat bleek doodeng want de zee had een enorme stroming dus na een paar minuten er snel weer uit gegaan. ’s Avonds zijn we nog door de rijstvelden in de buurt van Ubud gereden, dat was echt super mooi! Ook zijn we 1 dag gaan raften in de buurt van Ubud, dat was vooral leuk omdat het in zo’n mooie omgeving is; een mooie rivier met hoge bomen en watervallen eromheen. Verder in Ubud veel leuke spulletjes gekocht en lekker gegeten. Na alle rijst in Bandung was het stiekem ook wel leuk dat Ubud vooral internationaal eten had, lekker weer eens frietjes en pizza.
Na 5 dagen Ubud zijn we naar Lovina gegaan. Dat ligt helemaal in het noorden van Bali en daar scheen je mooi te kunnen snorkelen dus dat leek ons wel een goed plan! Danka en Nicole hadden eigen plannen dus Fay en ik gingen daar samen heen. We reisde naar Lovina met een shuttlebus, dat is een busje dat je bij je hotel ophaalt en naar je andere hotel brengt en is vaak redelijk goedkoop omdat je dan een busje deelt met nog 5 of 6 andere reizigers. In dat busje kwamen we Maurits en Marijn tegen, twee jongens uit Amsterdam die door Australië en Indonesië hadden gereisd. De chauffeur wist een goed hotel(vast van z’n broer of een vriend ofzo) maar het was niet duur en zag er prima uit dus daar zijn we alle 4 heen gegaan. ’s Avonds met Maurits en Marijn in het stadje gegeten, dat 20 minuten lopen van ons hotel bleek! Op zich niet erg, tenzij je ’s avonds probeert over het strand terug te lopen en er allemaal zwerfhonden naar je grommen en je je de hele tijd stoot aan alle stenen. Gelukkig had papa Fay natuurlijk een zaklamp gegeven en die hadden we wonder boven wonder ook nog bij ons! Dus met 1 zaklamp het strand over gestruikeld naar ons hotel.
De volgende dag hebben we een snorkeltour gedaan naar een eilandje een uurtje rijden vanaf Lovina. Dat was echt heel mooi! Helaas hadden we de zon wat onderschat en waren we super erg verbrand! De rest van de vakantie met een T-shirt aan gesnorkeld.. De dag erna nog een tour gedaan langs de bezienswaardigheden rondom Lovina. We hebben een waterval gezien, een boeddhistisch klooster bezocht, rijstvelden gezien, koffiebonen langs de weg gekocht en een tempel bezocht. Onderweg waren we ook nog gestopt om een durian te kopen. Durian is een vrucht uit Indonesië en die stinkt zo erg dat het in openbare gelegenheden verboden is. Dat moesten we een keer proberen natuurlijk! Op zich vond ik de stank nog meevallen, en de smaak was ook best goed, maar het was zo’n rare vrucht, een soort gelei ofzo, uiteindelijk hebben we het toch niet helemaal opgegeten. De laatste dag in Lovina hebben we lekker aan het zwembad gelegen.
De volgende dag zijn we naar Kuta gegaan. Kuta is dé kustplaats van Bali en echt een plaats waar we niet heen wilde aangezien we van iedereen al de rare verhalen hadden gehoord. Maar helaas was het bijna niet te vermijden want van Lovina naar Kuta en dan naar de Gili eilanden(ons uiteindelijke doel) was veel goedkoper dan van Lovina rechtstreeks naar de Gili eilanden. Helaas kwamen wij daar aan toen het Idul Fitri(vakantie na de ramadan)was en waren de prijzen van de hotels verdubbeld! Echt onbetaalbaar.. Gelukkig was het snel opgelost want Sammy(vriendin van studie aan de RUG, die nu in Yogyakarta studeert) zat in Seminyak(vlakbij Kuta) met haar familie een wij konden wel bij haar in de kamer. Dat was echt gezellig natuurlijk want ik had Sammy al een tijdje niet gezien dus weer even lekker bijgekletst. ’s Avonds uit eten geweest met haar en d’r familie en daarna even wat gedronken in Seminyak. De dagen erna hebben we in Seminyak rondgelopen, winkeltjes gekeken en onze nagels laten doen! Ik heb lang getwijfeld of ik de foto’s er wel op durfde te zetten maar ik wilde jullie het prachtige resultaat niet onthouden dus de foto’s staan erop: mooie roze nagels met bloemetjes! Ook nog een dag een poging gedaan tot surfen maar na een half uur had ik het toch echt opgegeven, de golven waren veel te hoog! Gelukkig was er een leuk alternatief, bodyboarden! Dat was echt heel leuk.
Vanuit Seminyak zijn we met de shuttlebus richting de Gili’s gegaan. Er waren twee opties, een snelle boot(1 uur) voor 40 euro of een langzame boot/bus(9 uur) voor 10 euro. Natuurlijk gingen Fay en ik voor de goedkope optie en dus hadden we 9 uur reizen voor de boeg om op de Gili’s te komen. Het begon al goed want na een half uur kregen we een klapband. Maar gelukkig, er was een reserve band! Nadat de chauffeur de nieuwe band erop had gezet en de krik(‘’dommekracht’’ in het Indonesisch, sommige Nederlandse woorden die ze hebben overgenomen zijn echt grappig) liet zakken bleek dat deze band ook lek/zacht was.. Maar er was gelukkig een optie, met z’n 9e in de angkot! Das is dus zo’n public bus waar je normaal net met 9 in kan maar aangezien we allemaal gigantische tassen bij ons hadden paste dat dus echt bijna niet. We moesten de tassen goed vast houden want het deurtje stond natuurlijk gewoon open dus de tassen konden er zo uitvallen. Het is jammer dat er geen foto’s van zijn..
Gelukkig kwamen we wel op tijd aan in de haven voor de ferry naar Lombok. De ferry deed er 5 uur over. In Lombok moesten we nog een uur rijden naar de volgende haven. Daar werd het pas echt avontuurlijk want we werden met ongeveer 50 man in een klein vissersbootje gepropt. De boot lag misschien nog 10 centimeter met de rand boven het water wat op zich al verontrustend was, maar de huizenhoge golven op zee maakte het pas echt spannend. Iedereen werd er een beetje stil van, het enige wat mensen zeiden was: ‘’terug gaan we met de fastboat!!” Dat leek ons ook wel een goede investering want over die zee met zo’n bootje, dat nooit meer!
Gili Trawangan was de boottocht wel helemaal waard! Echt mooie stranden, blauwe zee en een heel leuke sfeer. We hadden een schattig hotel de dag ervoor al via internet besproken. Het heette Gili’s Hideaway en was 10 minuutjes van het centrum lopen. Gelukkig hadden we dit al besproken want een goedkoop hotel vinden op de Gili’s bleek erg moeilijk te zijn. Veel mensen zaten voor minimaal 70 dollar per nacht in een kamer. Dat zijn echt hoge prijzen voor Indonesië!
Meteen de eerste dag kwamen we erachter dat we op de Gili’s niet konden pinnen. Aangezien ik mijn creditcard in Bandung had gelaten omdat ik bang was die kwijt te raken konden we dus geen geld opnemen.. Het schijnt in de Lonely Planet te staan maar toch echt niet in die van mij hoor! Dus toen hadden we mooi een probleem. Gelukkig lijken dat soort problemen in Indonesië altijd vanzelf op te lossen. Het hotel konden we via internet betalen.(‘’I can show you that I transfer the money’, ‘’no never mind, we trust you.’’) Echt super! ‘s Avonds kwamen we nog 2 Nederlandse jongens tegen die ons wel 1,5 miljoen rupiah(100 euro) wilde lenen en samen met de 200 dollar die we nog hadden hebben we het precies 8 dagen uitgehouden op de Gili’s. Eigenlijk wilde we maar een paar dagen naar de Gili’s maar elke dag stelde we het weer een dagje uit. Gelukkig waren wij niet de enige die daar last van hadden want ook een Nederlands stel in ons hotel wilde maar een paar dagen blijven en die zijn uiteindelijk ook 6 nachten gebleven. Op de Gili’s was ook wel genoeg te doen! Fay had al op de tweede dag een turtle gezien! Gewoon bij het strand was ze aan het snorkelen toen er een reuze schildpad langs zwom! Dat moest ik natuurlijk ook zien. Maar helaas, bij het strand lukte het echt niet om een schildpad te zien. Elke avond vroegen ze bij het hotel: ‘’Have you seen a turtle today??’’ Maar zelfs met alle tips waar ze dan wel zouden zitten kon ik ze echt niet vinden. Dus na een tijdje was ik zo gefrustreerd dat we met een snorkeltoer zijn meegegaan. En het is gelukt! Ik heb 5 reuze schilpadden gezien! Echt super mooi om te zien. Verder natuurlijk alle vissen van Finding Nemo voorbij zien komen en veel mooie maanvissen. Echt wel honderden verschillende vissen zwemmen rond de Gili’s. Helaas ook een kleine reef shark(1,5meter ofzo) tegen gekomen, die ik gelukkig niet had gezien maar ik was wel heel blij dat we toen meteen de boot op mochten! Doodeng.. Wat ze ook tegen komen in de zee, Indonesiërs maak je niet snel bang.. Toen Fay en ik een dagje Gili Meno bezochten(aanrader voor een rustig dagje alleen op het strand!) hadden we een zeeslang gezien! Echt een grote giftige slang waar ik bijna tegen aan zwom! Toen we dat een beetje gestresst tegen een man van een restaurant daar vertelde zei hij dat we ons geen zorgen hoefde te maken. Hij had nog nooit gehoord dat daar iemand was gebeten door een zeeslang..Maar ja, iemand moet de eerste zijn denk ik dan..
Ohja er was wel iets waar de Indonesiërs daar bang voor waren, de stonefish. Een vis die op een steen lijkt en steekt als je erop gaan staan. ‘’So you die if you touch a stonefish?’’ ‘’No no you just get unconcious, then you cannot breath anymore and then you die..’’ Ohhhhw dan is het goed..
Maar alles overleefd met snorkelen, mooie vissen gezien, schildpadden en super veel koraal! Verder kon je op de Gili’s lekker eten, zowel internationaal als Indonesisch dus dat was elke avond een lekker diner. Vooral de red snapper(volgens mij is die in Nederland onbetaalbaar?) is daar favoriet, zo lekker vers.
Terug met de fastboat bleek niet zo comfortabel als we hadden gehoopt. Het had iets weg van een kermisattractie. De ramen zaten heel hoog dus je kon niks zien, terwijl de boot over de golven stuiterde en soms echt 90 graden schuin ging..De mensen die achterin zaten werden echt zeiknat van al het water dat over de boot naar de achterkant stroomde. Drama.. Gelukkig waren er kotszakjes aan boord want die hadden sommige mensen wel nodig.
De laatste 2 dagen zijn we in Kuta geweest. Op zich een redelijk hotel maar we waren een beetje verwend geworden van alle sfeervolle bamboe hutjes dus we waren niet heel enthousiast. Verder is Kuta wat ons betreft ook geen aanrader. Vooral asociale Europeanen en Australiers die daar rond lopen, zuipen, kotsen en feesten. Allemaal met een lelijk Bintang(Indonesisch biermerk) Bali shirt. Het enige voordeel is dat je daar wel een beetje kan surfen en bodyboarden.
Zaterdag ging Fay na drie weken dan toch echt weer weg. ’s Morgens vroeg met de taxi naar het vliegveld voor een in totaal 20 uur durende reis. Wel raar dat zij terug ging naar Nederland en ik in Indonesië bleef. En natuurlijk raar dat wel elkaar nu 4 maanden niet zien! Voor mij was het ’s avonds maar een uurtje vliegen dus dat was wel relaxed. En hoewel Bandung minder mooi en rustig is vergeleken met de Gili’s is het toch wel fijn om weer ‘’thuis’’ te zijn. Lekker op de brommer de bergen in gereden op zoek naar een waterval die we uiteindelijk hebben gevonden doordat een super aardige Indonesier ons erheen heeft gebracht. 1 Nadeel: het eten in Bandung is toch niet echt goed voor een Westerse maag, in tegenstelling tot het eten in Bali waar we echt helemaal geen last van hebben gehad. Maar misschien was het ook wel een beetje ons eigen schuld, een fruitsapje langs de kant van de weg halen in Bandung..Geen aanrader.
Nu begint morgen de studie weer en zijn we alweer bezig met huiswerk. Hoewel ik het hier in Bandung goed naar m’n zin heb is de studie toch echt niet m’n favoriete onderdeel met alle inefficiënte lessen van drie uur zonder pauze en vage opdrachten waarbij niemand begrijpt wat de bedoeling is.. Hopelijk zijn de aankomende tentamens een beetje makkelijk en hebben we nog veel tijd voor uitstapjes rondom Bandung. Waarschijnlijk gaan we proberen om eten naar Padang te sturen waarvoor we natuurlijk ook jullie hulp nodig hebben maar daar horen jullie nog wel van;)
Nou ik hoop dat jullie tevreden zijn met dit uitgebreide verhaal met alle details, of volgende keer toch weer iets korter?;)
Xxx Maya